Μου λείψατε κιόλας..Φέτος κατάφερα να κάνω διακοπές αν και δε σας κρύβω ότι από τη δύναμη της συνήθειας μέχρι και τύψεις νιώθω!! Είμαι στο δρόμο της επιστροφής λοιπόν τώρα που σας γράφω και στο μυαλό μου είναι τα γυμναστήρια και το πως θα πάει και η φετινή μας χρονιά..’Εχω πολλά σχέδια στο μυαλό μου.. Είναι τόσα πολλά αυτά που θέλω να κάνω για να εξελιχθούμε και να μεγαλώσει κιάλλο η παρέα μας..Είναι τόσες εξωτερικές προτάσεις αλλα και τόσες εσωτερικές μου σκέψεις που παλεύουν μεταχύ τους.. Σ’αυτό που καταλήγω πάντα είναι πως θέλω όσο περνάνε τα χρόνια να καταφέρουμε να μη χάσουμε την ταυτότητα και τον προσωποκεντρικό μας χαρακτήρα..Να μπορώ να λέω σε όλους σας καλημέρα και να μου λέτε και εσείς..Να ακούω τα καθημερινά σας προβλήματα και να σας λέω τα δικά μου..Και έτσι να πορευόμαστε και να γινόμαστε καλύτεροι εσωτερικά και εξωτερικά..Ποτέ δε θα ξεχάσω ότι ξεκινήσαμε 10 άτομα και που έχουμε φτάσει..
Είστε όλοι ένα κομμάτι από μένα, ένα κομμάτι από ότι σήμαντικότερο έχω κάνει μέχρι τώρα στη ζωή μου..Η φετινή χρονιά ήταν ανέλπιστα καλή.. ‘Οταν άνοιγαν τα γυμναστήρια θυμάμαι που έλεγα στη μαμά μου.. Φαντάζεσαι μια μέρα να φτάσουμε να είμαστε 100..?!!! Δε θα σας κρύψω ότι φτάσαμε να είμαστε 750….(!) Πάνω σας είδα τους κόπους μας και είμαι τόσο περίφανη για τα αποτελέσματα όλων σας..
Νιώθω τόσο όμορφα όταν βλέπω ανθρώπους που έχουμε συντελέσει στο να κάνουν τη γυμναστηκή τρόπο ζωής.. όταν βλέπω ανθρώπους με μυοσκελετικά προβλήματα να τα ξεπερνάνε και να μας λένε οτι δεν πονάνε πια.. όταν βλέπω αθλητές να ξεπερνάνε τους τραυματισμούς τους, παιδιά να μαθαίνουν να αγαπάνε τον καθαρό αθλητισμό.. Περισσότερο απόλα όμως και σας το λέω μέσα απο την καρδιά μου, χαίρομαι όταν περνάτε την πόρτα και μου λέτε ήρθα εδώ γιατί μου είπαν ότι εδώ θα νιώσω καλά και δε θέλω να τρελλαθώ απο τα προβλήματα που περνάω.. Μπορεί να είμαι μικρή και πολλές φορές αυτά που συζητάμε να μην τα έχω βιώσει στην πράξη..όμως εσείς με έχετε κάνει πιο όριμη..διαφορετική..καλύτερο ανθρωπο..
Θέλω όμως σ’αυτό το σημείο να αναφερθώ και στην πολύτιμη βοήθεια των συνεργατών μου.. Που χωρίς αυτούς τίποτα δε θα ήταν ίδιο.. Με βοήθησαν, με στήριξαν και πολλές φορές στάθηκαν δίπλα μου σαν οικογένεια..Έτσι ξεπεράσαμε την κάθε δυσκολία και έτσι θα συνεχίσουμε να κάνουμε προσπαθώντας να αποδείξουμε ότι υπάρχουν αληθινοί άνθρωποι και αληθινές ανθρώπινες σχέσεις ακόμα και στις μέρες μας..Και πως όταν οι ‘ανθρωποι μένουν ενωμένοι μπορούν να καταφέρουν τα πάντα κάτω απο οποιεσδήποτε συνθήκες.. Φέτος θέλω να τολμήσω άλλη μια προσπάθεια σ’ένα χώρο που νιώθω ότι ακόμα δεν έχω προσφέρει αυτά που θα μπορούσα..Αν μας ευνοήσουν οι συνθήκες και υλοποιηθεί θα σας εξηγήσω ακριβώς τι εννοώ..Αν όχι θα προσπαθώ μέχρι να τα καταφέρω..
Υποσχόμαστε λοιπόν σαν ομάδα πλέον και φέτος να δώσουμε τον καλύτερό μας εαυτό και να σταθούμε αντάξιοι της εμπιστοσύνης σας.. Να μην ξεχνάτε ότι είναι πολλές..πάρα πολλές οι μικρές προσπάθειες που πρέπει να κάνετε που κανένας δε θα βλέπει και δεν θα εκτιμά πριν πετυχετε κάτι αξιόλογο.. Από τη φετινή χρονιά έμαθα ότι δεν μπορείς να βοηθήσεις κανέναν άνθρωπο που δε θέλει ο ίδιος να βοηθήσει τον εαυτό του.. Ότι δυστυχώς, και θα ξαναπώ δυστυχώς μερικές φορές πρέπει να πετάς απο τις τσέπες σου τα βάρη που θέλουν να σε βουλιάξουν.. και ότι οι αδύναμοι είναι πολύ σκληροί..μόνο απο τους δυνατούς μπορείς να περιμένεις καλοσύνη…..
Εμείς θέλουμε να σας κάνουμε δυνατούς..
Τα λέμε στα PBM…
Με αγαπη, Μάντη
