Τι είναι αυτό που στο άκουσμα του όρου «Δέσμευση» , κάνει άνδρες και γυναίκες να τρέχουν ; Είναι τελικά ο χαρακτηρισμός της σχέσης σαν «σοβαρή» που μας τρομάζει ή τα όσα θα αλλάξουν στην εργένικη ζωή μας ; Φοβόμαστε ότι θα χάσουμε όσα χρόνια μας «γέμιζαν» ή ότι θα έρθουμε να αντιμετωπίσουμε μια κατάσταση που δεν έχουμε ιδέα αν τελικά μπορούμε ;
Εύλογα τα ερωτήματα και οι προβληματισμοί. Η εξέλιξη μιας σχέσης σε γάμο θεωρείται ως κάτι φυσιολογικό και εφόσον είναι μια κοινή επιλογή , αν δηλαδή υπάρχουν κοινά όνειρα και σχέδια και η απόκτηση οικογένειας αποτελεί κοινό στόχο.
Τι γίνεται όμως στην αντίθετη περίπτωση; Αν δηλαδή ο ένας «τρελαίνεται» μόνο και μόνο στο άκουσμα των λέξεων : δέσμευση/γάμος/ συγκατοίκηση ; Σίγουρα η πίεση και οι εντάσεις δεν βοηθούν και οι εποχές «με το ζόρι παντρειά» , που λέει και ο λαός φαίνεται να έχουν περάσει ανεπιστρεπτί. Καλό θα είναι να συζητήσουμε ειλικρινά με το σύντροφό μας τι είναι αυτό που τον τρομάζει. Να δούμε τι πραγματικά θα αλλάξει μετά το γάμο. Πόσο έτοιμοι είμαστε και οι δύο για μια τέτοια απόφαση;
Οι «εξωγενείς επιρροές» της σχέσεις (συγγενείς, φίλοι και γνωστοί ) πιθανών να μην βοηθούν στη συγκεκριμένη φάση. Για τέτοια ζητήματα καλό θα είναι να μιλήσετε οι δύο σας.
Βέβαια θα πρέπει να έχουμε στο μυαλό μας, να δεχθούμε αλλά και να σεβαστούμε την επιλογή του συντρόφου μας να μην θέλει να δεσμευθεί , όχι μόνο στην παρούσα στιγμή αλλά και στη ζωή του γενικότερα. Σε αυτήν την περίπτωση θα πρέπει να αναρωτηθούμε εμείς αν θέλουμε τελικά τα ίδια πράγματα και αν όχι να επιλέξουμε δρόμους χωριστούς. Άλλωστε «χρειάζονται δύο για να χορέψουν τανγκό», που λέει και η γνωστή παροιμία.
