Είσαι σε μια σχέση που δεν σε γεμίζει. Παραδέχεσαι στον εαυτό σου πως ο σύντροφος που έχεις στο πλάι σου σίγουρα δεν είναι ο σύντροφος της ζωής σου και σε μια κρίση αυτογνωσίας αναρωτιέσαι : «Έχω συμβιβαστεί ή έχω κάνει επιλογή ζωής;»
Και πράγματι αυτή είναι μια σκληρή αυτοκριτική. Έρχεσαι να δεις κατάματα αν η σχέση αυτή που έχεις επιλέξει είναι επιλογή ή ανάγκη; Ο φόβος της Μοναξιάς μήπως σε οδήγησε σε μια βεβιασμένη επιλογή ανάγκης; Αν μπορούσες να γυρίσεις το χρόνο πίσω θα έκανες πάλι την ίδια επιλογή;
Αν οι απαντήσεις που θα έδινες στον εαυτό σου θα σε γέμιζαν με ένα κλίμα ευφορίας και ζεστασιάς, τότε έχεις κάνει μια συνειδητή επιλογή να είσαι με τον σύντροφό σου και είναι πράγματι αξιέπαινη. Εάν όμως βρίσκεσαι σε μια διαρκή εσωτερική σύγχυση και το αίσθημα του ανικανοποίητου σε πνίγει καθημερινά, τότε ίσως να πρέπει να αναθεωρήσεις τις επιλογές σου και να αναρωτηθείς μήπως τελικά έχεις απλά συμβιβαστεί. Μήπως έχεις αρνηθεί το ταξίδι προς την εύρεση του ιδανικού συντρόφου; Μήπως ο συμβιβασμός είναι για σένα μια ασφαλής επιλογή;
Σίγουρα ο καθένας μας αντιλαμβάνεται πιο είναι το καλύτερο γι’αυτόν και ίσως μερικοί επειδή είναι συμβιβασμένοι να αισθάνονται καλύτερα… άλλωστε οι προσωπικές μας επιλογές είναι και η ζωή μας. Και τελικά ίσως τη Ζωή μας κατά ένα μεγάλο ποσοστό να τη φτιάχνουμε εμείς οι ίδιοι. Και τελικά αν αυτό ισχύει, τότε γιατί να μην τη φτιάχνουμε όσο καλύτερα μπορούμε;
